beni maviye bakmadan astýlar adýmlarýmýn mavisini görmeden yýldýzlara çekildi düþlerim uzak uzak yýldýzlara o kadar uzaklara eriþmedi gözlerim kandýrýldým anne!
maviye yürüyünce mavi gülerim sandým mavi gülümsemeler eklenir gözlerime günler þavkýr, kara donunu atýp yollar açýlýr susuz bekleyen aþka
çað çýkarýr üstünden kanlý þalýný çiçekler açar mý kandan ölenler kalkýp hesap sorabilir mi? kendini yakanlardan
taze bir yeþil uzar maviye gök karartýr yüzünü prangalarýný hazýrlar çiçekler ekmeyi býrakýn der kýzlara özgür baþýnýzý süsleyecek
unutun maviyi oturduðu yerden kalkmasýn hiç bir menekþe parmak kaldýrmasýn çocuklar özgürce yaþamaya mavi mavi daðlarda ucu kýrýk kavalýyla mavi çalmasýn çoban
beni maviyi görmeden gömdüler kara gözleri aðladý annelerimin parmaklarýný uzatamadýlar uzak uzak yýldýzlara hesap soramadýlar maviyi çalanlardan
diken battý yüreklerine mavi nedir bilmediler
maviyi koynundan çýkarmadýn mý anne?
15. 03. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.