birden çýktýn karþýma kendimi bile izlemiyordum takip etmiyordum kim nerede, n’apýyor diye sen yýllarca ötede kalmýþtýn sürüp gitmiþtin al atýný kalakalmýþtým
hayatýn eðri-büðrü çizgisinde tökezleyerek alnýma yazýlmýþ dedikleri yazýyý silmeye çalýþarak her zaman daha çok açarak gözlerimi adýmlarýmý hýzlandýrarak her yaprak dökülüþünde hüznü erteleyerek
yerlerimiz, telefon numaralarýmýz belliydi aslýnda araya mesafeleri, bile isteye koyduk daðlar, yollar, evler dizdik arada çocuklar doðdu sallanarak büyüdü sevgi salýncaklarýnda umutlarla
aþka aþýk olmuþtum sana deðil görünce anladým rahat oturuþunu rahatsýzdým kocaman kitaplýðýndan gözlük altýndan bakýþýndan týk bile etmedi yüreðim öylece baktým körlüðüne
sen deðildin aþýk olduðum yolunda yürüdüðüm aþktý çiçek ellerle kapýmý çalan bir bardak çay sýcaklýðýnda yüzü bakýþýmla kýzaran yolu her zaman yolumla bir
birlikte yürüdüðüm
seni görünce anladým bugün kalbim çarpmadý o ses deðildi benim sevdiðim bendeydi aþk!..
06. 10. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.