Kendime sürgün

Þiir yazmayý hiç beceremedim
Içimin örgüsünden midir nedir
Bir odanýn tavaný altýnda kývrandý harfler
Kýzýl ýþýk yaksaydým alnýma
Güneþe gidenleri görürdüm kafesinden
Belki bir kaya kopardý evlerin birinde
Rüzgara binerdim býrakarak peþimi
Bugünlerde neye bezetirsin beni kendim
Dýþarým serin
Içerim desen öyle desen desen
Göðsümün yanýna oturan düþler
Topraðý emzirirken kaç yerinden
Kan kadar kýrmýzýydý güller
Teselli kokusunda ihtiþam






Dedim ya
Saçlarý uzundu yalýnayak çocuklarýn
Sapsarý yüzler ezerken diz kapaðýmý
Sevdayý içenlerin türküsünü baðýrabilseydim göðe
Dumanlý perdeler ufukta
Simsiyah örerken aydýnlýðý
Kuþlar bir bir düþerdi çantama
Babam yok memleketimin ikindisinde
Tanyeri saçlarýmda aðarýrken






Dümdüz yolda elmalarý ve aðaçlarýyla yaþýyordu karanlýk
Oysa defterimin kaldýrýmlarýnda yeþildi baharlar
Farkýndayým gitgide kýsalan günlerin
Bu yüzden umuda neden geç kaldýn diye soramadan
Kendime sürgün
Þiir yazmayý hiç beceremedim
Içim yarýya kadar gemilere aktý
Su uðultusu vaktin sevabýný içtim
Fidan fidan boy veren mýsralarýn diliyle okþadým dudaðýmý
Ayný dalda baþbaþa dem veren nefeslerin
Duraðý yok muydu bilemedim
Saatlere son sözlerini söyleyenleri kýskandým
Yüzümde duvarlar sevda avlusunda dünya taþýrdý
Iyimserdi gece ay altýnda
Vursun Neþat baba sazýn teline

’Ah yalan dünya,yalandan yüzümü gülen dünya’






Sizinde üstünüzden geçti mi bulutlar
Bir deniz ve gemiyle
Gecede yanan mumun dilsizliðinde
Perdeyi açýp doldurmayýn boþluðu
Çünkü biliyorum
Yaðmur mutlaka yaðacak kar üstüne
Iyi þeyler düþünün
Çalýn içinize bir ýslýk
Mutlaka eli vardýr yürüyen seslerin
Uzun çizmeleri içinde
Ki
Aklým kendime gelemezken türlü türlü
Beni nereye çaðýrýrsýn rüzgar

......

Sosyal Medyada Paylaşın: