Ne çöl efsanesi, ne dað masalý...
Dilime gerçekler gelir sýrayla.
Bir bilsen ki, sýrra kadem basalý
Hep seni aradým, mumla, çýrayla.
Bitmedi hasretin, bitmedi Leyla.
Hükmünü yitirdi yasaklý çizgin,
Yol aldý ufkuna aþk doludizgin,
Dilimden düþmedi yakýcý ezgin;
Gönlümde uslanmaz deli bir tayla
Huduttan hududa koþturdum Leyla.
Peri bakýþýyla, týlsýmlý sesi,
Hayran býrakýrmýþ gören herkesi
Seba Melikesi... var mý ötesi?
Örgülü saçlarýn altýn sýrmayla
O’nu anýmsatýr dediler Leyla.
Bu nasýl sevda ki; karþý durulmaz,
Saraylarý kursan, yuva kurulmaz.
Katli vacip olan böyle vurulmaz!
Ne iþin var okla, kýlýç kamayla;
Gözlerin yetti de, arttý be Leyla!
Sýrrýný yitirdi aþkýn mahremi,
Bülbüle yasaklý gülün haremi,
Sürgünde tükettim hayat süremi;
Bölünmüþ yüreðim iki parçayla,
Bir araya gelip çarpmýyor Leyla.
Son umut yapraðý döndü gazele,
Poyrazla kol kola, samla el ele.
Gönül sarayýmý yýktý zelzele;
Derinde kýrýlmýþ sekizlik fayla,
Bir baþýma kaldým, nerdesin Leyla?
Adýmýn sonrasý delinin teki,
Aþka düþen Mecnun olmaz mý peki?
Alamut Kalesi dediðin ne ki...
Bu azim, bu sabýr, bu kuþatmayla
Bir tek senin kalen düþmedi Leyla.
Nasýl sitem etmem; dar geldi yurdum,
Yemen’e göç edip, Hicaz’da durdum.
Fildiþi sarayda yakut taht kurdum.
Belki gelir dedim minnet ricayla
Adýmýný bile atmadýn Leyla.
Gönlüme uyarken aklým gücenir,
Bir sevda ki; her gün diyet ödenir.
Kader bu deðilse baþka ne denir?
Tebessümün gülde açar sýlayla
Gurbette ah çeker yanarým Leyla!
Adýný gizledim, Leyla rumuzun,
Menzile uçsam da yolum çok uzun.
Söylesene, sonu var mý sonsuzun?
Vuslat, Ay yüzünde duvaklý ayla,
Elimi uzatsam ermiyor Leyla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.