Bozkır

Ýçimin bozkýrlarýnda gezinen kelebeklerin verdiði bir günlük yaþam mücadelesi.
Sonunu göremediðim bu hayatýn neresindeyim?
Kapýlýp bir gökyüzü dalgasýna, kuþlarý sürüklüyorum peþimden.
Karmakarýþýk bir fýrtýnanýn ardýnda býraktýðý harabe bir þehir gibiyim.
Zihnimde susturamadýðým o malum sesler.
Azap mý bu?
Kimin âh’ýyým ben?
Kelimelerin ömrü doluyor,ölüyor,gömülüyor.
Gidemiyorum,kalamýyorum.
Sonu gelmeyen bir savaþ bu.
Baðýmsýzlýðým gökyüzüne deðen ellerinde saklý.
Karanlýk þehirlerin bozuk sokak lambasýyým .
Beni fark etmezsiniz, henüz yeni yayýlmýþ bir vebâ’yým.
Sosyal Medyada Paylaşın: