ellerini hüzne baðladýðýndan beri gece herkes birþeyler anlatýyor kulaðýma saklýyorum sýzýmý üstü örtülü tenhalarda derin çizgilerimde ne gizler taþýyor kent dul kalýyor suskular deli yosunlar
devriliyor yüzü Annemin ruhumun aðacýna
yýkýlan her göz mor çýðlýkta aynalara gülümserken ölümü öpüyorum bir o kadar da karanlýðý durmadan boþ bir kayýkta sürgünüm özgürlüðe þehrimde çocuklar aðlar yalnýz adamlar...
yaðmurun indirdiði güller kapatýrken penceremi uslu kelebekleri dinliyorum küçük ayazlý sevgiler dökülüyor vakti gelen baharda uzun yalnýzlýða yangýnlar çýkýyor þarkýlardan incecik sulardan... umudun tohumunu saklayamayan güneþ oluyorum sis sarkýyor kuyulardan uçurumlardan mavi oysa kanatlarýmda taze sevinçler deli düþler...
çatlayan dudaklarýmda soluk alýrken öyküsü susmuþ anýlar topraðý dövüyorum çünkü tanýyorum bulutlarý akýllarý beyaza boyanan sesleri kara ve sarý yüzleri sonra uyuyor ölümler gökyüzünün renginde yýlgýn gölgelerde
her sözcüðüm boþlukta sallanan gövde nasýl anlatsam Anneme korkular sarýldýðýndan beri selamlara ve sabahlar kýrbaçladýðýndan beri mevsimlere
......
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.