önünde duran pembe kaplý bir kitaptým bir gül resmi vardý üstümde beyaz hem de en doðalýndan çocukluðum sallanýyordu salýncakta dilimde bir dalda iki kiraz þarkýsý üstünde beyaz bulutlar yoldaþ ve aðacý yapraðý, dalýyla anaç
dokundun, açmadýn sayfalarýmý bakmadýn ne yazýyordu alýn yazýmda korktun belki de kendini görmekten çiçeklerle süslü bir yaprakta aslýnda kendine tükürdün kimin bakýþýna býraktýysan acý diline sürdü biberi ele küstün kendinden geçerken
öylece kaldýn belki karanlýk bir gecede giremeden þiirimin içine kuru kalabalýk bir pazarda pazarlanamazdý düþlerin bir tarafý baþtan yenik diðer tarafta alýcýsý olmayan soðuk gülümseme
geçtiðini sandýn mut tarafýna gecenin baþtan eksikti bir yýldýzýn zordu sabaha k/aymak yere kurulan merdivenlerden kolay deðildi aþký yaþar gibi yapmak dar gelerek sokaklara evin penceresinden aþaðýya hep umut sarkýtmak
þimdi gölgen dolaþýr dar çatýlarýn altýnda okumadýðýn kitabýn içinden silinir adýn..
16. 06. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.