MEŞHULE DÖNÜŞEN İKİ KALBİN KARANLIKLAR ORMANINDAKİ SON SERÜVENİ
Bakýþlarýydý gökyüzümü parça parça kara yaslara baðlayaný
Gittiði gündü karanlýklar ormanýmýn ilk baþlangýç zamaný.
Ýçin için terk olurken karanlýðýn meçhule giden yamacýnda
Bilinmez eski bir hatýra misali þu geçmek bilmeyen zorba onsuz yýllarýmda.
Keþkelerin adýydý sanki bir zamanlar onun adý.
Kaçamak bakýþlarýmý aðýr aðýr süzüp kaçýyor gibiydin,
Ellerimdedir ki ufalanan koskoca ömrümün soðuk izleriyle
Bilemezsin ne çok çekmiþtim hasretinin çilesini.
Gün doðarken zorba karanlýðýma,
Aydýnlanýrken çeyrek asýrlýk aþkým bilinmezliðin tam da ortasýnda
Gün olur yýðýlýr kalýrsa bu fani bedenim
O vakit bilesiniz ardýmdan gelir bilirim sahte üzüntülerinizin.
Daha doðarken ufukta baþlardý aþksýzlar diyarýnda hayatlar
Kimileri gönülden ýrak, kimiyse sahte gönülden de uzak.
Çarparken yüreðim adýna fani yürekler iþlenirken terzi misali
O vakit bilesiniz bir fani yürek dahadýr topraðýna göçüp gitti.
Kör olmuþ þehrin ortasýnda kayýp bir aþkýn ilanýydýk oysalar biz.
Kime sorsalar dilleri mühürlenmiþ aþkýmýzýn korkusundan mýdýr kim bilir
Kaçamak zamansa kayýp gökyüzündeki hangi yýldýzlardadýr aramalý
Bitmek tükenmek bilmez suallerin bir gün cevabýdýr sorulmalý.
Nereden fýrlatýldýðý bilinmez bir ok gibi ikimiz de ayný anda vurulmuþsak eðer,
Damla damla dökülen kanlarýmýz ki koca ömrümüze deðer.
Her damladýr bizi sonsuzluðuna huzurladýr götüren,
Yere yýðýldýðýmýz o vakit karanlýklar ormanýnýn tam da ortasýnda kurtlar bile üzüntüden bitkin.
Kuþlar üzüntüsünden oracýkta kar kýþta göçüp gitmiþ.
Toprak ki sel olur alýrken bu iki bedeni baðrýna
Kaç gün doðmamýþtýr ki ömrümün son baharýnda
Sessizliðin üstünde akbabalar dolaþýyorsa o vakit
Topraktan dile gelir ateþ olur kor olur,
Gün batýmýndaysa karanlýklar ormanýnda her þey kendi sessizliðine gömülür…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.