bir çocuk vardý
gülse gün devrilecekti ülkesine
ufuklara bakardý hep
üþümüþ daðlar gibi
sesi çoðalýrdý sessizlikte
gözlerinde hüznü
içinde güzü
kýrýlmýþ bir dal gibi yaþardý
sonra
bir gökyüzü býrakýp sokaklara
ekmek kokan karanlýklarý delip geçti
bir çocuk vardý
artýk kollarýna kanat
gözlerine umut çizemeyecek
öldü hikayeleri
kaldýrýmlarýný giyindi sokaklarý
geciken þafaklarýný beslerken eylül kuþlarý
güneþin doðuþunda gözü kaldý
artýk hiç bir ezgi ýsýtamaz içindeki yokuþlarý
22.01.2022 / Antalya
Sýtký Özkaya