Seven yerleri dibe çöken insanlarý çalkalayýp
kendi karanlýðýný kemirenlerin düþtüðü uçurumu
býrakýyorum i mgenin derin sularýna..
Ateþimle bir yýldýz çiziyorum
kýraðý düþmüþ gülüþüme ve piþmanlýklarýma
günü parlatýp yürüyorum içimdeki yollarda
saðýmda solumda sarý kantaron çiçekleri
þifacýnýn armaðaný oluyor yumuþayan nefesime
savruluyor saçlarým lodosta
bir deniz ki her tarafý gökyüzü içinde
sahipsiz ruhum uyanýyor ýþýk çekiçleriyle
bir el uzanýyor yüreðime güneþ gibi
alarm çalýyor hücrelerimde
akþam kendini topraða ektikçe.
Öyle rahat ki içim
kýþkýrtýr tenim sýrasý gelen vakitleri
savaþçý ruhum yýlmaz umuttan
kýþ sesleriyle yýkansa da kalbimin sesi
kazsa da zamir sustalý bastonuyla kuyumu
þiirin soylu kupasýnda yürüteceðim soyumu
biliyorum ki çekildikçe kendime
ortada kalacak bütün gölgeler..
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.