Bir müziðe yaslanmak belki gece, Yanan ateþin alevlerinde. Soðuðunda güzün. Kýrýk bir þiþenin, Rüzgara eþliðe çýrpýnýþlarýnda býrakmak gerek, Belki anýlarý... Paltonun ýsýtamadýðý düþlerinde titrerken ellerin. Bir kibrit yanýðý acýsýna geçmek nefesinde, Soðuk buharlarýn aðzýndan çýkýp kayboluþlarýna takýlýrken... Piyanonun her tuþuna bastýðýnda, Çýkardýðý sese teslim etmek yüreði... Belki hayat.
Üzülürken yapraklara, Yakalanmak belki serpiþtiren yaðmurlara, Çamur çamur sýçrarken firakým, Gül kurusu eteðine. Yanan ateþe düþen her damlaya darýlmak iþte, Ama içten içe, Duman duman gözlerine birikebilmek hissinde. Sýzý sýzý yýðdýðým kaçkýn suallerimle baþ edemezken, Dokunamamak oysa, Gül kokulu narin tenine. Keþkelere yüz vermediðimi zannederken, Hüzün ve hazaný hep karýþtýrmak muhayyilemde. Sezsizliði bile içselleþtirememek gecelerimde, Ve kaybetmek, Kaybetmek iþte seni... Belki hayat... Rüzgarlarý salýp kendince, Peþinden sürüklenmek, Gökyüzüne... Belki de, Göðün tenine... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.