BİR ADAM VARDI
Bir adam vardý.
Ayaðýnda bir çift edik,
Ediðin altý üç yerden delik.
Bacaðýnda rengi soluk, yýrtýk
Yamalarý dökük kara bir þalvar
Baksan;
Yüzünde adamýn neler, neler var.
Baþýnda bir kasket siperliði kirli, kýrýk
Adamý her solukta alýr bir hýçkýrýk.
Öksürdü… Öksürdü… Çok öksürdü.
Öksürürken sanýrsýn ciðerleri söküldü.
Karanlýk bir kuyu dibi derine düþmüþ
Gözleri.
Saðýnda oturan kadýnýn biri:
“Kýzýlkurt!..” Dedi.
Oðul sordu:
“Baba yedin mi bir þeyler?”
“Yedim, oðul az biraz…”
Ayný kadýn yeniden
“Ne yedin de görmedik, herif?”
Umudun adý yine Umut.
“Hiç… Bir lokmalýk zýknabut.”
Adam sessiz, süklüm püklüm, baþý yana dönük
Hayata küs, hayatý bilemedi
Gözleri kapýda, beklediði gelmedi.
Bir adam vardý.
Çok þeyler biliyordu.
Ýnsaný; insanýn içindeki kurdu
Aðacý, otlarý, þifayý sayýyordu.
Otlarýn arasýnda dolanan börtü böceði,
Böceðin peþinde koþan karýncayý
Bin renkli, güllü, dallý çiçeði.
Ne çok þey biliyordu, yýldýzlarý,
Yýldýzlarýn, arkasýndaki gizleri.
Þu dünyada olup biten her þeyi.
Her þeyi.
Bir adam vardý.
Bilge kiþi, gülümsemektir iþi.
Sýrtýndan eksik olmaz kürek ile kazmasý
Ne okumasý olmuþ, ne de yazmasý.
Bildiðim; az yer her daim az içer,
Çok düþünür, az konuþur, çok dinler.
Bildikleriyle çevresini aydýnlatýrdý.
Bedeni deðil, gönlü beslenirdi.
Bir adam vardý.
Bizim sokakta yaþardý.
Kýrklý yaþlarýn çok üstünde,
Kýr saçlarý önden boyalý,
Sol yana özenle taralý.
Saçlarýna erken kýr düþmüþ olmalý.
Hafif kamburu var dik yürümeye çalýþýr.
Kamburunu göstermemek için kendinle yarýþýr.
Öyle alýþmýþ gençliðinden beri.
Ortadan uzun, göbeði önde yürür.
Kaþlarý siyah kalýn, býyýklarý kalýn, gür.
Çok gergin, heyecanýný yenemiyor bugün.
Bir de kadýn vardý.
Sokaðýn üst baþýnda,
Bulgur ile beslediði bahçesinde
Güvercinler, serçeler eksik olmazdý.
Güneþ görmemiþ sanýrsýn yüzü solgun
Yedikleri yaramýþ bellidir, etine dolgun,
Geniþ, enlemesine gitmiþ.
Gözlerinin altýnda halkalar morarmýþ,
Morluklarý, makyajla kapatmaya gerek duymamýþ.
Düþünerek atýyor adýmlarýný kaldýrýmda yürürken,
Düþecek korkusu var içinde bedeni bükülürken.
Gözlerinde endiþeler okunur, yüzü gergin
Bir derdi olmalý kadýnýn, düþünceler engin.
Kýsacýk bacaklar aðýr gövdesini taþýmaktan yorgun.
Farkýna vardý mý acep geçen vaktin?
Etrafa bakmadan ayný köþeden bakar sokaða
Yolunu gözlediði biri olmalý yine bugün.
Elindeki pet þiþeden aldý almasýna bir yudum,
Su ýsýnmýþ tadý yok, kalmamýþ hayatýn.
16 Aralýk 2021
Mehmet AKIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Burhan AKIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.