neresinden kessem gölgeni, sen ekleniyor arkamdan gelip tutuyor sanki gri bulutlar arasýnda arýyorum güneþini benden uzak yakýn gibi
bir söz bir sözü ekiyor, tarla geniþ yine de bir yol arýyorum geçecek sen’li bir kulübe, çadýr veya büyük bir ev oluyor sessiz cümleler iþaret veriyor þiire geç diye
benimle ama benden uzak yaþýyor görüyorum gözlerinin içinde o küçük kývýlcýmlar yakýyor sevda ateþini fazla bir þey yapmýyorum durup bakarken gitmiyorum, ateþe körükle yanýyor izliyorum uykuda bile
nerden eklensem gülüþüne, hüzün düþüyor anýma, güne, geceme söz yarým kalýyor bir yerde baðrý açýk garip aþýk sazýn alýp çalacak
çocukluðuma dönüp anne diye seslensem mi yoksa anneciðim kalk diye babam mý uyandýrsa beni
gölgen her an peþimde kýrýk cümleler þiirde yine
yaþýyormuþsun..
11. 12. 2021 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.