GENÇLİĞİME DÖKÜLEN SON GÖZYAŞLARIM

Gökyüzüydü bilinmezliðine sýðýndýðým
Ufacýk, masum bir gülümsemesiydi benim gençliðimin
Ne bedellerdi ödenmiþti karanlýklarla yüklü bulutlarýn ardýndaki rüyalarda
Kaç sefer yýkýlmýþtým ufacýk mermi tanesinin gazabýnda
Ne çok severdim oysa bitmek tükenmeyen anýlarýmý
Kaç defa rüyalarýmdý beni sýmsýcak kollarý arasýnda sarýp sarmalayan
Ne çok azap çekmiþtim o vakitler
Çilesiz geçmeyen ömrün kifayetsizliðine isyan ederek
Kaç þafaðýn gölgesinde kaybolmuþtu ruhum ve izleri
Öylesine hüzün, öylesine takatsizdi ki
Sahipsiz küskün kör kaldýrým sokaklarýydý belli ki bunun þahidi
Öylesine sarmýþtý ki ruhum gökkuþaðý bezeli mazileri
Bir bakarsýn sessiz, derin bir nefes çekiþ gibiydi gençliðin hüzünlü izleri
Uzun zamandý mazilerle yüklü sokaklarýma adýmdýr atmadýðým
Serpilmiþ boy boy uzamýþ bedenimle beni bekleyen eþsiz sevgiliyedir el salladýðým
Baþka zaman, baþka hayatlardýr beni buralardan alýkoyaný
Kaç seferdi ruhum kayýp birer ölüm ilaný.
Bitmek bilmezdi gözlerimden aðýr aðýr akan kara lekeli yaþlar
Bilmezdi kimse bu benden kimin içindi aðýtlara muhtaç
Süzülürken bakýþlarým derinliðine dayanýlmazdý
Keþkelerdi sözlerime vurulan tutsaklýðýn adý.

Ne vakit geçer olmuþ hüzünle yüklü zaman
Kaç sefer yýkýlmýþtým ateþli hastalýðýn pençesindeki gecenin kör vakitlerinde
Suskun kalmýþ dudaklarým kupkuru bir çöl gibiyken
Oysa ne çok çile çekmiþtim o vakitler.

Belki hatýralardýr tuttuðum matemim
Bir serin Ekim ayýydý musalla taþýna koyulurken bedenim
Geçerken zaman hüznün gizemli kuyularýndan saklanýrken fani ruhum
Bilirim artýk bitmez olaný
Bu son mevsimimdir gençliðime dökülen son gözyaþlarým…

Sosyal Medyada Paylaşın: