Belki, Bir güz naðmesinin donukluðunda... Belki, Yaðmura hasret susuzluðunda... Belki sessizliðin, En kesif týnýsýnda... Yalpalarken... Sokak lambalarýnýn avurdunda. Geldi iþte, Nihayetinde, Tüm çýplaklýðýyla... Çarmýha gerilmiþ, Acýnasý sonbahar.
Pörsümüþ yapraklara inat, Kahverengi bir örtüye kaptýrdýðýmdý... Hayallerim. Oysa... Saklanmýþtým, Soðuk bir rengine. Belirsizliðin aþinasýnda, Bu koca þehrin...
Oysa... Aðýr bir kokusuna vurmuþtum, Adýmlarýmý, Kül kokulu caddelerin.
Oysa... Göðün, Ve siyahýn... Mahzunluðuydu kaldýrýmlar. Kömür karasý beyaz çehrelerin günahýydý belki, Þehrin genzine kaçan fýrtýnalar.
Acýnasýydý iþte, Yüzünden bin parça düþen sonbahar. Acýnasýydý, Týrnaklarýna takýlan prangalar... Acýnasýydý... Aldanýþlar... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.