Sesim ol , haykýracak çok acým var !
Üç denizin ortasýnda binlerce rengin içinde açmýþým gözlerimi
Binlerce tanrý gezinirmiþ koynumda
Rüzgarýna yenik düþmüþ güzel gözlü bir ceylanýn
Baþkaldýrmýþ kaderine Truva ,
Nice baþka aþklara yuva olmuþum da
Daha çok akan kanlar kalmýþ miras payýma
Þarabým lezzeti ile büyülerken týlsýmlarým dört bir yanda ün salmýþ
Arþipel’de oynanmýþ oyunlarýn en güzelleri
Herodot anlatmýþ destanlarýmý
Kral Mousollos’a öyle bir anýt dikilmiþ ki
Bir baþkasý güzelliðini kýskanýp hoyratça söküp almýþ bedenimden
Týpký diðer bir çok hazinem gibi götürmüþler kendi yurtlarýna
Sana sesleniyorum
Sesim ol , haykýracak çok acým var !
Beþikten baþlamýþým
Dinmeyen sýzýlarýmýn hesabýna ,
Sessiz gecelerde bastýrmýþlar çýðlýklarýmý ,
Sesim duyulmaz olmuþ bir daha ,
Sana sesleniyorum
Sesim ol , haykýracak çok acým var !
Her biri Gül’ün goncalarý
Açmýþlar bir bir dört bir yanýmda
Mevlana Yunus Emre Hacý Bektaþ Pir Sultan
Onlar anlatmýþ ahali anlamýþ da
Bir tek Balým Sultan oyunu ile kýyama uðratan anlamamýþ benim türkümü
Dallarýndan koparmýþ kýrk bin gülümü
Sana sesleniyorum
Sesim ol , haykýracak çok acým var !
Her bir yaným sýzým sýzým inlerken
Yiðitlerim karþý koymuþ
Fermanlara siper etmiþim sýra sýra daðlarýmý
Gözüm gibi sakýndým da yiðitlerim
Dadaloðlumu Köroðlumu Karacaoðlanýmý
Alçaklara uðrattým sonunda affedesiniz beni.
Doðu tarafým kanmýþ batýdan gelen ateþe
Yakmýþ hem kendini hem de diðerlerini ,
Bir özgürlük türküsü çalýnmýþ ya kulaðýna bir kere
Gözü görmemiþ kestiðinin kardeþi olduðunu,
Hem tek o da deðilmiþ kendinden geçen ,
Baba olmasý gereken de cebirle zorla ,
Hem haksýz hem de kasýtla
Göç ! demiþ ,
vurmuþ yollara,
kýran kýrana …
Bir hastalýk , bir eþkýya
Baþýnda olmayýnca koruma
Bir tehcir ki sorma , kýran kýrana…
Sana sesleniyorum,
Sesim ol , haykýracak çok acým var !
Sonra süt liman , bir devlet kurulmuþ ki yokluktan olmaya cihanda
Herkes umutlu ,
Bi çare halklarýn topraklarý selam duruyorlar bana
Ben de ümitli idim ilk baþlarda
Sonra baðrýma saplandý
Bir Dersim
Bir 33 kurþun
Bir kör bela,
Bir kahpe sýzý ki sorma
Sana sesleniyorum
Sesim ol , haykýracak çok acým var !
Gün olmuþ vergi demiþler senin vatana borcun,
Ne var ne yok satmýþým elimde ,
Baktým yetmemiþ göçüp gitmiþim binlerce yýllýk yuvamdan.
Gün olmuþ kundakçý demiþler bana ,
Buna inandýrmýþlar inanmaya hazýr yýðýnlarý ,
O yýðýnlar da buldozer gibi geçmiþ üzerimden Pera’ da ,
Azalmýþým ,
Eksilmiþim göçüp gidenlerden
Sana sesleniyorum,
Sesim ol , haykýracak çok acým var !
Belki bitti ,
Bekli giden gitti , artýk biz bizeyiz derken ,
Çorum’da patlamýþ , Yozgat’ta ezilmiþim
Maraþ kovalamýþ asker kapýlarý tutar
Hamile kadýnlarýn karýnlarýnda malalar saplý dururken
Sivas’ta ise týkmýþlar yakmýþlar beni
Mukatelesi görülmüþ Baþbaðlarda.
Sana sesleniyorum
Sesim ol, haykýracak çok acým var !
Biri ‘Siz isterseniz hilafeti bile getirirsiniz’ demiþ birilerine
Baþka birileri hazmedememiþ baþýný istemiþ
Diyetini üç fidan ödemiþ
Ýlk faili meçhul Sabahattin ayak sürümüþ
Emeç Üçok Mumcu Ýpekçi bilmem sayamadým hepsini
Ama içime çok oturdu postal altýnda ezilenleri
Hele de on yedisinde iken idam edileni
Sana sesleniyorum
Sesim ol, haykýracak çok acým var !
Kadim zamanlardan dingin türküler seslendirirken
Aðýtlarýmla salýnýr dururken
Halaylarýma katýlan halklar neþeden coþarken
Açlýk sefalet nedir bilmezken
Ya da
Yoksulluktan , kýtlýktan kýrýlýrken
Savaþlardan ovalarým kan gölüne döndüðünde
Barýþlarýn aslýnda satýlmak olduðunu anladýðýmda
Cihanýn dört bir yaný gözlerini bana çevirmiþ mazlum yavrularýmý kuþattýðýnda
Ümidimi hep korudum
Çünkü Hitit’ten beri hukukumu ben kendim kurmuþtum.
Oysa þimdi yalnýzým
Newroz’un
Biricik Nevruz’umun her döngüsünde
Bir rengimin daha silindiðini görüyorum,
Kar tanelerim artýk tohumlarýmý korumaktan aciz
Sularým yetmez bu aç gözlülüðünüze
Her gün bedenimi kirlettiniz
Cayýr cayýr yakýp daðlarýmý çýplak býraktýnýz beni sesim çýkmadý da
Ruhumda açtýðýnýz yara kapanmaz bir daha
Þimdi
Sana sesleniyorum
Sesim ol, haykýracak çok acým var !
Artýk gücümü kaybediyorum
Kim bilir bir mavi gözlü dev çýkarýr mýyým baðrýmdan size bir daha
Bu son demlerimde bir dengbej uðurlasýn beni
Mardin’imde çalsýn çanlar
Maraþ’ta ilahiler seslensin,
Semazenler el versinler tabutuma
Ýbrahim’in gölünde yýkayasýnýz yüzümü
Sultan Ahmet’te okuyasýnýz selam’ý
Çünkü ben gider oldum
Kanýnýzdaki zehir kanýma dokunur oldu
Hele ki kaybettim o ürkek güvercinimi
O günden beri rüyalarým birer kabusa döndü
O kabuslardan ise
Hatýrladýðým son þey bu idi ; Ben Anadolu’nun ruhu ölüyordum
Ve kardeþlerimin, yavrularýmýn hiç birine son nefesim deðmiyordu.
Ve þimdi
Sana sesleniyorum
Sesim ol, haykýracak çok acým var !
Ýbrahim Gümüþ
18/07/2008 istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.