Hüzün Bir Garip Kuþ ...
hüzün bir garip kuþ...
kolu kanadý kýrýk geldi bana,
þimdi yaralarýný sarýyorum,
dur bekle
uçacak daha...
o da sevgi ister...
hüzün bir garip yaralý kuþ…
tanrý misafiri ne de olsa,
eyvallah çektim elbet,
baþým gözüm üstüne…
önceleri ne de sýskaydý,
avuçlarýnda kalbinin her atýþý yüreðini titretirdi
hüzün bir garip yaralý kuþ…
belliydi bu diyarlardan olmadýðý
tamam da ne geziyordu buralarda,
sordum durdum bir o yana bir bu yana,
konu komþu bi haberdi
belli bana gelmiþti…
o benim için di,
yaþamýmýn bu arsýz kesitinde
gönlümün en derinine nüfuz etmiþti bir kere,
doyasýya kokladým bastým baðrýma
beraber iyileþecektik,
iyi oldukça tomurcuk tomurcuk güller açacaktý
bi an baktý benim bu saf halime,
hüzün bir garip bilge kuþ,
sessizce fýsýldadý bana;
bazýlarýnýn dermaný yok ki
bekleme,
iyileþmeyecek olanlarýn aðýdýný yakma
gelen de
kalan da
giden de O’ndan
ne sen ne ben ne de bir baþka fani
lokmasýndan gelen acýya engel olamaz
hesap soramaz…
önceleri dert edindim kendime,
ne demek aðýt yakma,
elbet derdini veren dermanýný da verirdi
yoksa olur muydu hiç, kimler neler anlatmýþlardý hep,
yoksa!
olur muydu hiç …
zaman her þeyin ilacý,
anladým yavaþ yavaþ,
olurdu iþte
bal gibi de olurdu
hüzün bir garip yaralý dost,
alýþtý bana
ben de ona,
hani övünmek gibi de olmasýn
iyi bakmýþtým, nereye gitsem yanýmdaydý
kimselere emanet etmedim,
edilir miydi hiç…
ama hakkýný da vereyim,
o da beni hiç yalnýz býrakmadý,
ne akþamlarý gittiðim viranelerde,
ne de dinlediðim hasret yüklü, nemli türkülerde,
hiç yok demedi bana,
geldi nereye sürüklediysem onu
gün oldu balýk tutmaya çýktýk,
kovamýz boþ dönerken omuzlarýmda kendisi
kulaklarýmda kahkahasýyla..
gün oldu Balat’ýn özüne bakýndýk beraber,
taþlarýn hepsi aðýtlarda,
eþlik ettik sessizce dingin çýðlýklarýna…
derken bir þey farkettim günün birinde,
artýk avuçlarýmdayken sakindi,
o cýlýz halinden eser kalmamýþ,
tüm güveni kendinde
sebep ortada deðil mi,
sebep o…
sebep bir küçük merhaba,
sebep o….
kabul ettim, uçmasýna izin verecektim,
gene her zaman gittiðim sahile gittim,
onu en çok gün batýmýnda ufuk çizgisine doðru yol alýrken izlemek istiyordum
gitsin, güneþe dokunsun…
açtým avuçlarýmý göðe doðru
baktý bana,
aðlamaklý oldum...
kanatlarýný çýrptý,
yükseldi önce
hadi biraz daha,
ha gayret
evet oluyor
biraz daha gayret derken
avuçlarýma düþtü gene…
hüzün bir garip þapþal kuþ
hüzün, bir garip berduþ kuþ
benim yaralý kuþum...
bu kýþ da kaldý benimle…
11/02/2008
ibrahim gümüþ / istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.