Beyazlar... Düþlerinin mi rengiydi söyle? Geceye sürüp durduðun kayboluþlara... Bir niþane miydi ardýndan? Bir taþ attýðýnda suya... Çember çember yayýldýðý hissinde... Masal masal... Býraktýðýn mýydý tebessümün misal?
Söylenemeyen tüm kelimeler yetim... Toza, topraða... Karanlýða ne yapsýn rüzgarlar? Vakit zulmün cenderesinde, Yýllanmýþ bir sokaðýn terkinde. Bilsen... Hep yalýnayaktý öykülerim. Ve ayazýn saklýsýydý, Beyazlarým. Gözyaþý kadar gizli, Bir gülücük kadar sahte. Oysa, Isýtmazdý ateþler... Iþýtmazdý da... Beyazlara atardým hep, Karasýna müþtak tüm düþüncelerimi... Ve ansýzýndý tüm saatler. Yýllar ve yýllar, Peþimi hiç býrakmadýlar... Ama... Kirlettiler, Beyazlarýmý kirlettiler. Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.