Bir kez daha susamýþ sonbaharlara yapraklar, Varlýðýn bir ötelemeye maruz kaldýðý uçurumlara... Düþtüðün zannýnda yoðunlaþýr oysa hep, Bir acýnýn hissiyatýnda, Nefeslenmeye benzer döngüler. Kahreder kimi vakit... Nedensiz, Çýplak bir hayalin darbýna maruz kalan düþünceler. Teselli eder mi geceye konan lacivert? Bilmek ne mümkün? Yavan kaplara koyacaðýn yaðmurlarýn var mý? Gölgesi sis mezarlýklara serpeceðin... Ya da, oldu mu hiç? Eþelediðin topraklarý avuçlarken, Ölümü mü aldým avuçlarýma dediðin? Serkeþ toplanýþlarýnda þehirlerin, Hep gecelere sýðýnýþým neden? Neden feveran eder ruhum? Bir bir uzaklaþtýðým yalnýzlýklara... Kapýnýn ardýna süpürdüðüm yokluklarým, Neden hýncýný almak ister benden? Gök siyah mýdýr hep? Yer azap? Ve neden azalýrým ben? Ebediyeti düþlerken... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.