Oturduk
Uzun boylu karanlýk koridorlarda
O kadar biriktirdik ki hüznü
Kuþlarýn gölgesi uçmaz
Gönül baðladýklarýmýzýn her biriydi hep seferi...
Neden diye düþündüm
Sözlerin son yüzü, ilk yüzünü köþeye kýstýrýr
Hep ayný yerde
Demir parmaklýklarý boþuna bekledim
Karanlýk pencerelerde zaman yara izi
Þafak sökerken ele verdim sabahý
Bir adým ötesi ertelendiðim yaðmurlar
Son derece acýmasýzdý yaðarken
Kaç saniye sürdü
Evrenin yýrtýk telefon rehberinde
Çok uzaklarda kaldý kimliðim
Zahirîn üzerinde gizlenmiþ bu sýr
Artýk suratým çocukluðuna yabancý
Hücresi aynada ürktüðünü sezdiðim
Duvardaki saat kapýma baktý
Çýkýp gitmeli sokaklar boyunca
Bölük pörçük kalan anýlarý çoðaltmadan
Baþýmýn üzerindeki gülün gölgesi
Diþbudak dallarý kurumadan
Kaybolmadan izlerimde
Aðýrbaþlý Kasým’da acele etmeksizin
Çýkýp gitmeli...
Ümmühan YILDIZ