çiçek açtýrmasýný bekliyorum sisli havadan biz olmalý rüzgârý saðdan soldan armaðan býrakmalýyýz güne sýrtýný dönüp giderken
gidenler gitti biliyorum biten mevsimler gibi þimdi bu yerdeyim dizimde yorgunluðu eski günlerin akþamlarýn yüzü kýzaran hüznü
sevda çantamda ne kalmýþ açýp bakýyorum son kez rüyama gelmenden baþka üþümüþ elinle elimi sýkýp býrakmamaný sonra kahve yapýyým mý dememi
gönlümün baþ köþesinde hep sen varsýn bilirsin orda kalacaðýný seninle unutacaðýmý böyle bulanýk havalarý ve bir gül açtýracaðýmý toprak örten göðsünün üstünde
bilirim alýr koklarsýn yine kim bilir çarpar yüreðin de yüreðimin üstünde
dilerim arkamýzda kalsýn çiçeði olmayan bulanýk hava ’biz’ li bahçelerde gezelim ya da yine salýncak kuralým elma aðacýna sallanalým þarkýlarla gidelim eski günlere çocuklaþalým..
19. 11. 2021 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.