aþk yanmaktýr har ile duyulur gönlün çýtýrtýsý ayazýnda bile kýþýn soðuðun erir yürekteki yýllanmýþ sarkýtlar yere düþer sevda evinden hüzün buzlarý
özlemim eþ deðer nar ile sýcak iner gözyaþlarým bu karda göz pencerelerimden aþaðý yar kimbilir nerede kýþlar ocaðý hangi buz daðýnýn eteðindedir
arada kaç kez kayýp düþtüðümüz mevsim aþk þarkýlarý söylediðimiz ve aþký uyuttuðumuz yýllar bir sevda sözü almak için dilimizden gözümüzün içine bakar bizim elimizdedir ocaða köz atmak ya da yakmak yeni bir hazla sönmeye yüz tutan ateþi
ah yar, nasýl geride kaldý nerdeyse, eþek oyunu oynadýðýmýz günler gibi hüzünle anýmsayacaðýz uzaklardaki sýmsýcak Haziran’ýn tozu kalmadý balkonda gülmemize eþlik eden çiçeklerin deðiþti adýmýmýzýn birleþtiði yol eski insanlar ya öldü ya da elinde çoluk çocuðun
hani o kahvehane var ya orta yaþlýlarýn çay içip dedikodu yaptýðý onlarýn yüzünden konuþamadýðýmýz yer yerinde kocaman bir apartman bakýyor geçmiþinden habersiz sanki bakýþýmda dinlenir gibi o gül kokladýðýn yere..
09. 01. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.