Bakkal amca ölmüþ duydun mu? Satmýþ çocuklarý o dükkaný Parasý için sevmiþler belli ki!
Ne çok yalan varmýþ O pembe köþklerde Sevimsiz yaþlý nineler Çocuklarý hiç sevmezler Suratlarý asýk benciller
Tad yok sanki, bu sonbaharýn Baþka gezegen mi denemeli
Ýlla aþka dair türküler söylenmeli Gerçeði anlatan masallar gibi..
2021/kasým ...
’Herkes ektiðini biçiyor günü geldiðinde. Kimse kaçamýyor kendi gerçekliðinden. Kýrmak bir kalbi en derinden ve özür bile dilemeden günleri nasýl bitiriyor insan. Nasýl hatalarýný anlamadan günahsýz gibi yaþayabiliyor. Ve gerçekten kimse kimseyi anlamak için dinlemiyor. Bir yalan uydurmuþ onu gerçek zannedip dünyadan gelip geçiyor. Neyi neden yaptýðýný sorgulamýyor bile. Ýncittiði ruha bir darbe daha atýyor. Bu son vuruþu. Ve bilmiyor kendi aczeyetinin yalanýnýn içinde kaybolduðunu. Öfkesiyle büyüklenmesi onu mutlu kýlýyor. Olmayan þeyleri zannediyor. Ýþte o zan... Ateþ gibi. Yýkýyor parçalýyor etrafýndakileri. Suçlu kim? Onu dünyaya getiren mi? ( Belki de hiç evlenmemeliydi anasý. Hiç çocuðuda olmazdý) Çevresi mi? Yetiþtiði koþullarý zihnin farklý algýlamasý mý? Empati yetkisinde ki zafiyet mi? Küçük gördüðü insanlarýn kötü enerjisi mi?
Büyümeyen çocuklardýk hepimiz, farklý kulvarlarda.. þimdi elimizde kalan kaybolan yýllar ve sýradanlýklar.."
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdiye Hatipoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.