Belkiler içinde kývranýrken Bu gece de sessiz, Gece sen kokuyor buram buram...
Savrulur ruhum Kýyamet koparýr yüreðim Kaybediþlerime ve birazda kendime üzülürüm…
Ah eller, ellerimiz Ya bu beden Neler yaþar, neler düþler Bir bilmecedeyiz
Akýl kavuþamaz bazen Ýdrak edemez þuur Bakar bakar da görmez Ýnanýr tüm yalanlara Boþ verir söylenilenlere O istediðine inanýr….
Akan her damla biz Aðlayan bu gözler biz Üzülen canlar yalnýzlýðýmýz Ya kýrýlganlýklarýmýz Her ne ise iþte bu çaresizliðimiz…
Gece karanlýk Gece yaðmur Gecede; ben ve bizleriz…
Yaðýyor iþte Rahmet gibi..
O düþen her damlada ben Düþüncelerim, benliðim Her düþüþ bir çoðalma Bir zihin kargaþasý Zihnimde kalanlar ve yok edemediklerim…
Düþen her yaðmurda kayboldum sanki Her düþen damlada sevgi Topraða býraktýðým usulca seni...
Her sevgi baþka bir dokuydu Toprak kokusunu çektim bolca içime Düþündüm… Çam aðaçlarýnýn yanýndan, selvilere süzüldüm… Süzüldükçe coþtum, her dokunuþa aþýk oldum
Saðanak bir gece Dimað yorgun Ben bitkin Ellerim buz Gönlüm kor gibi...
Fýtratým hayýr diyor ya ben…?
Bu son gecem Bu son gidiþi yalnýzlýðýmýn Ýklimler yerlerini bir bir deðiþtirirken Bu sana son haykýrýþým
Hep ayný gece bu hiç deðiþmeyen Kalabalýk seslerin ümitsizliðiyle Damla damla kanayan…
03/03/2012 H.DNZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdiye Hatipoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.