kimi süpürürdün bu sokaktan tozunda cirit atarken düþlerim saða sola yalpalarken hayallerim nasýl düþürürdüm seni kendimden nasýl düþerdim senden
aþk çöpçüsü müsün yoksa gönülden sevda süpüren yüreðime dokunan usul bakýþlar neden neden durmadan arkana bakman yolunda düpedüz ilerlerken bir tren her durakta yeniden tökezlemen
her durakta merhabama sessiz gülüþler eklenir yeni selamlara uðrar yol yollarda özlemle bekleyenler çoðalýr nereye adým atsam, bir bir vurulur düþler koluna girmeden aþkýn öldürülür sabahlar
sendin yýldýzlarýný dokuyan gecelerimin, yýldýz sendin o parmakla gösterilen en parlak yýldýz deðil ay’ý perdeleyen , çepeçevre saran o pýr pýr eden yüreði kalýplardan sýyrýlmýþ gülüþlerimi doðuran samanyolu
ne takýlýr küreðine süpürdüðün sokaktan gül saklanmýþ kitaplar mý yoksa artýlar ölmeye yatmýþken yaþam dizeleri yazdýran her parmakta bir pýrlantadýr anlam o körebe saklandýðýn duvarlarda kalmayan
hayallerle yürürken üç beþ adým caddeye lâmba ýþýðýnda dirildiðini anýmsardýn düþünde yeni Ben’e girmeyi denerdin ilk attýðýn adýmda yürüdükçe deðiþirdi kimliðin, sokak adlarý gibi her isimde bakardýn yarýna, yarý açýk gözlerle
kapýna bir avcý dayanýncaya dek böyleydin çalardý zilin; bir dünya turuna katýlýrdý sanki yüreðin her çalýþta deðiþirdi notalar, her dokunuþta ayrý mahkeme duvarýydý yüzün sonunda, dingin
hakkýný yemezdin sokaklarýn, her giriþte ve çýkýþta yeni ben’ler eklerdin yepyeni sokaklara