İNCİNME

Durgunum þu sýralar hayli hissiz,
Ýstemsizce elimden kayýveren zamanýn aðýrlýðý üzerime çöktü.
Duçar oluyorum içimde kanayan, bilmediðim marazlýða.
Kimseyi incitmek istemiyorum.



Benim yüzümden
Kimse üzülmesin istiyorum.
Tüm hatalarýmda yüzleþmek istiyorum tek tek.
Dedim ya
Kimseyi incitmek istemiyorum.
Ýncinmekte...


Tasavvufun ilk dersidir incitmemek
Son dersi incinmemek.
Nasýl olacak
Nasýl baþa çýkýlacak
Ýncitmem anladýmda.
Ýncitilmekten savrulan rüzgarlarla kardeþ oldum.


Hangisi bana durak
Hangisi bende noksanlýk tanýmlayamadým.
Kafam bu sýralarda kelimelerle savaþ halinde.
Cümlelerin nereye doðru gideceðini bilmediðimden,
Aðyar oldu,suskunluða büründü.


Sonra derince bir söz düþtü gönlüme.
"Aþýk derki, inci tenden
Ýncinme incitenden
Kemale noksan imiþ
Ýncinen incitenden".
Kendime geldim, uyandým
Anladým ki
Hala ben noksanmýþým....












Sosyal Medyada Paylaşın: