Düş kapanı

sessizce uzayan limanlar taþýr
dilime alýþan kýzýlýn aðrýsýnda
mavi çocukluðumu
içime biriken taþlarýn sarnýcýnda
ne ki kýyamet
çoðalmasýn diye isliðe sustuðum kelimelerim var benim




hüzne gebe dalgýnlýðýn sessizliðinde
acýnýn dil yokluðu
siyahýn apansýz yolculuklarýnda bu þehir
ýssýz aðaçlar uykulu güneþlere girdiðinde
düþlerin duvara çarpýp geri dönen sularýyla kayboluyorum
gece yarýsý bir de böyle bakýyorum avuçlarýma inen dünyaya
sessizce aðlayan yýldýzlarýn penceresinde yetimliðim
yumruðu sýkýlmýþ bahçeler kendini unutmuþ bir çocukla geçerken
maviydi düþlerim


-ölürdüm sizi yaþayamazsam-



uykularý uzun uzun öpen
yaðmurlar kaldý ellerimde/
ellerimde ýþýklý parçalarýn Ýþlemeli yangýný
dudaklarýmda saðýr bir kuyu
ve içine soyunan i mgelerimin
kanatlý saçlarý
ah çocuk
aynalar görmüyor gölgemin dumanlý atlarýný..




gece geniþliyor
fýsýltýlar usulca göðsümün yapraðýna açýyor
çekilirken perdeler ruhumun camýna
aydýnlýðýn aðzýnda karanlýðýyla büyüyen uçurtma..



çocuktuk
daðýnýk ve güzeldik gözlerimizdeki buluta
maðrur bir çiçeðin kokusuyla demlenirdik
Ve sonra susunca
baþka kentlere girdik
tenha ýslýðýn yamacýnda
boþluða el sallayan resim gibi
ötelere baktýk

þimdi herþey ve
bir kaç kiþiyiz sele kapýlan satýrlarýmýzda



......


Sosyal Medyada Paylaşın: