GÖLGENİN SESSİZLİĞİ

Kapalýydý dünyamýn esaret yüklü gözlerin
Zamane aþktan kalma duygularýndý ebedi düþlerimin ülkesi
Bilinmez þafaðýn akan kana boyanmýþ masum ýþýklarý misali
Açýlmazdý görmeyen gözlerim sanki her þey bir rüyaymýþ gibi.

Zamansýzdý gözlerindeki dökülen yaðmur taneleri,
Arsýz kâbuslar misali görünmez olur gibiydi.
Biliyorum sen ki düþlerin þafaðýnda kayýp giden bir yýldýz,
Biliyorum bendim görmeyen seni suya hasret kalmýþ bir tohum.

Dalga yüzlü saçlarýndý gözlerime doðru savrulaný,
Ýçimdeki fýrtýnalý çaðlayanlardý bir nebze avutaný,
Gözlerinin fýrtýnalý kýyýsýnda kaybolmuþçasýna yavrusunu bekleyen turna misali,
Beklemekteyim seni senin beni hiç sevmediðin gibi.

Zamansýzdýr hýnzýr rüyalarýn bazen ürkek çocuðu gibi.
Ýçimdeki çekinik utangaçlýðýn adýydýn .
Çökerken akþamdan kalma sesin, ölümlü kop koyu bakýþlarýnla bezeli gözlerin,
Ýçimdeki denizleri kurutur gibi olsa,
Müebbet duygularýn çöküyorsa o vakitte ruhuma.
Manasýzca yýðýlýp kalýyorsam yüreðinin ýssýz sokak köþelerinde.
Yýlgýn seraplar kuþatýr olmuþsa karanlýk geceleri.
Yüreðinde öksüz kalmýþ masum kar tanesi gibi,
Ölümüne eritiyorsam seni.
Aþkýnýn derin sureti sönüyorsa gözlerimdeki karanlýk boþlukta.
Kayýp gidiyorsan bir an,
Sözlerin sessiz sedasýz gönlünden silinip tükendiðinde,
Bir daha geri gelmeyecek olan karanlýk sabahlarýna,
Meltem rüzgârlarýnýn süpürdüðü kalpler ülkesinde,
Seni tek sevenin ben olmadýðýmýn gerçeðiyle çarptýðýn o vakit,
Düþlerden dökülen karanlýk yaþlar,
Islanmýþ ýssýz sokaklarýnda ölümüne vedalaþýrken senle,
Amansýz derin bir iç çekiþimle,
Uçurumlarýn kýyýsýnda vurduðum vakit seni.
Gözlerim körleþmiþ,
Bedenim yaþlý ve çaresizce,
Bilinmez bir yolculuðun tam da orta yerinde,
Kaybolmuþtum o vakit içimdeki sensizliðimle.

Bilemezsin ne çok çektim gölgenin sessizliðiyle…

Sosyal Medyada Paylaşın: