SİYAH KUŞLAR

Ýþte burdayým
eski bir þarkýnýn kýyýsýnda
zilzurna akþamlarýn güvercin uykusunda
ben sarhoþ olmayý öðrenemedim
hayat hýzlý ölüm pusuda
vaktim olmadý terimle suladým þehri

Tenim hüzün koktu gece vardiyalarýnda.
ak bir dumana selam durdum
bulutlar uykuda yýldýzlar pusulasýz
siyah kuþlar çaldý düþlerimi
ayaz rengi bir uykusuzluða uyandým
kaným çekildi, adým silindi.

Tekil bir sonsuza dokunuyor
tel örgüde kelebek gölgesi
zaman sizin gülüþünüzdü
hüzün damýtan acý deðirmenlerinde
sonra gökyüzü koktu çocukluðunuz
yorgun kuþlar neler anlattýysa geceye
o kaldý elimizde.

Ýþte, þimdi yeniden
dönüyorsun kendine
eskimiþ bir yangýndan arta kalan
bir avuç köz var ellerinde
nasýrlý, pas tutmuþ zamanlardan
hüzün bulutlarý birikiyor
hazýrlan yaðmur yaðacak
yalnýzlýðýn bir saçak altý bekliyor
dizlerinde yaralarla sessizliðinde.




Latif Köybaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: