GECEDEN SABAHA BİTMEYEN AŞKIN SESSİZ ÇIĞLIĞI

Gözlerinden kan damlýyor gibiydi o gece
Tutsak kalmýþ yüreðinin acýsý niyetinde
Biliyorum ki sen bilinmez akþamlarýn batýmýnda
Bense gündüzün bilinmez soðuk þafaðýnda

Eserken meltem rüzgârlarý ürpertice
Sararken masum çocuðun sarýlýþý misali
Ölümün kavþaðýnda bulunduðun vakitlice
Oysa ruhuna nasýl seslenebilirdim o zaman sarardým usul usul ellerini
Ýçime alýrdým sýcaklýðýný nefesini.

Bilirim gök kubbenin yansýmasýndan ruhundan geçenleri
Bilirsin zamansýz büyüyen çiçeklerin artýk öleceðini
Ne var ki yaþamak tutsaklýða sarýlmýþ gönlün emrinde
Ne var ki kayýp giden yýldýzlardýr geri gelmeyen
Söyler misin gölgelerin boyundan geçen zamanýn nasýl da kaybolduðunu
Anlarým ki bilemezsin bendeki vebalý aþka tek sebep sen olduðunu.

Akþam olur gölgelerin büyüklüðü ay ýþýðýnda kesiþtiði an ki
Sokaklar ýssýz birer çöl
Ýnsanlarsa nafile uçuþup duran ölüme yakýn bir kelebek
Belirsizliðin iþlendiði kör zamanlarýnda
Bu âlemde nefes almak sensizlikten daha zor.

Kuytu zamanlardý geceleri kâðýdýmda mýsralara konu olan
Kelimelerin öylesine özensizdi ki bilemezdi kimse senin için yazdýðýmý
Kendi halimce geçerken zaman, tutsaðý isem kuþkulu bakýþlarýnýn
Kim bilir nerde nasýl buluþacaksa gözlerimiz o gün o an.

Yorgun düþerken geceden sabahýn ilk ýþýklarýndadýr kan damlayan maðrur gözlerin
Bilemezsin ne çok üzülmüþtüm o vakit
Her damla gözyaþýn eritirken gölgeli silik ýssýz yüzleri
O zaman bilemezsin ben ki artýk bitmeyen sensizliði.

Gün doðumuyla iki tabuttur göðe doðru ellerde yükselen
Ýki tane fani yürektir bu kýsa ömre bedel ödeyen
Kulaklar saðýr gözlerse bilinmez yâreler içinde
Gölgeler suskun, gölgeler aðlamaktan duyarsýz hallice
Çarparken topraðýn sessiz hýþýrtýlarý hissederken ince ince masum bakýþlý iki insaný
Gün olur hayat döner sizde duyarsýnýz bu aþkýn sessiz çýðlýðýný…


Sosyal Medyada Paylaşın: