Sahiden senin mý bu koca yokluk? Senin mý bu hatrýmdan silinen yüz? Ben,beni inandýramýyorum. Yokluk ne zamandan beri bize aitti? Sen ne zamandan beri benim olmaktan geçmiþin? Ben özgürlüðümü sana gelen yollarda yitirdim. Esiri düþtüm katran karýsý gözlerinin, Ölüm diye bir þey yok burada! Yokluðun var her hücremi dolduran. Sen var,beni benden eden... Nefesimi kursaðýmda býrakan amansýzca. Biliyorum: seni sevdikçe kendime ihanet ediyorum, Ama elimde deðil iþte. Seni severken yüreðimin titremesi, Baktýðým her yabancýda seni görmek, Elimde deðil seni çok özlüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Refiya Kıran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.