AŞKIN SON ÇIĞLIĞI

Kaçamak bakýþlarýn gizemdeydi kayýp dünya
Etrafým toz buluttan kalplerle sarýlmýþçasýna
Zamanýn çaldýðý umudun kýyýsýnda
Biliyordum ki sen hep ordaydýn.

Gözlerindir gökyüzümü delip geçen,
Oysa gözlerinde biriktirdim yaðmurlarýný
Her damlandý usulca yanýðýma ýslataný
Hep seni unutmak için sýðdýrsam da satýrlara
Kaçamak bakýþlarýndýr mýsralarýma saklananý.


Kar beyaz ölümün tutsaðýyým bense,
Sen ki gün oldu karlar serildi birden yüzüne
Topraðýna çiçekler dikmiþtim o gece
Sararýp solmuþlardý birden sessizce.

Geçerken zaman akýtýrken aþkýn gözyaþlarýný,
Sonbahar yaðmurlarýnda kaybetmiþtim o vakit seni
Yýkýlýrken bedenim tarumar olurken düþlerle kaplý gözlerim
Bilemezsin ki kimsesizler mezarlýðýnda gömmüþlerdi kalbimi o gece.

Þehrin sokaklarý üzüntüsünden suskun, insanlar dehþetin dilsizliðine mahkûm
Bir zaman geçerse o an musalla taþlarý gökyüzüne
Sararýp solarlarsa kavak aðaçlarýnýn sisli yapraklarý
Kayýp giderken onca ruh bu dünyadan
Kayýp giden yýldýzlar dile gelse
Çalýp gitseler kalbimi senin gizeminde
Heyecaným yükselirken o vakit
Yýkýlsam, yýlsam ellerim kýrýlsa yazamasam o satýrlara
Senden kafiyeler ordusu yaratamasam bilinmez bir kâðýt beyazlýðýndaki sonsuzluðun arasýnda
Gözlerde hüzün, bakýþlar daima semalarda
Gün olur belki duyarsýn beni þu suskun satýrlarýmda.

Neylersin ölüm canlýlarýn hasreti
Bir yudum su uðruna þehit etmediler mi Hz. Hüseyin’i
Bir gün bende içersem ölümün þarabýndan
Artýk yeniden doðsan da geçemem artýk aþkýn sokaðýndan.

Hüzünler ordusu yollarda sancýlý dalgalarý kuþatmýþ neyleyim
Terk edilmiþ masum bebeðin azabýný nasýl çekeyim
Gözlerim aðlamaktan kan çanaðý, yanaklarým al kýrmýzý
Dünya durduðu vakit belki sende duyarsýn bu çýðlýðý…

05.10.2021 o2.00...
Sosyal Medyada Paylaşın: