Çatýlarda domates kurutacam bahanesiyle evden kaçýp ufka bakan kadýnlar dolaþýyordu içimde. çarmýha gerilmiþ mümtaz acýlarým vardý, henüz Hz. bir peygamber olmayan. Sýcaktý yer küre, havada erimiþ insan sesleri içinde senin sesini topluyordum. Henüz okumadýðýn þiir dipleri için. Geçsin tarih, içindeki o gerçek sesi duyacak kadar sessiz ve kanayan bütün yarýklardan sýzarak... Yavaþ yavaþ... Taþlarýn kalbi ölürmüþ, anneler çocuklarýn cansýz bedenini okþarken. Düþük yapýyor bir bir harfler aðýtlarýn rahminden o vakit. Sonra yüzüm d-üþüyordu antik bir savaþçýnýn ayaklarý önüne. Dans ediyordu ölümüz, eski bir döngü gibi dönerek. Cam kenarýnda oynayan çocuklarý görüyor musun bir misket diðerine deðmeden büyüyor. Ve Artýk on iksinde dinleniyor "odam kireç tutmuyor" türküsü. Bulutlar gövdeme sarýlan sarmaþýða küstü. Sonra dayandýðým aðaca... Sonra bana... Bir celsede alýndý kavgada kazandýðým mertliðim Bu da zapta geçsin o yüzden kýrgýným.
Pynst.
Sosyal Medyada Paylaşın:
babadergo1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.