Aklýmda kalan son yazýmsýn Ýlk umudum Ýlk mutluluðum Ve son sevincim... Yer toprak kokar, gök masmavi alýnyazým bembeyazmýþ O günlerde Cývýl cývýlmýþ gülümsemem Aklým bir karýþ havada Efkar basmamýþ henüz Aynalara hüzünle bakmamýþým Acýyý tatmamýþým daha
Ah o son yaz Çocukluðum koþarmýþ bahçelerinde haylaz haylaz Olabildiðince þýmarýrmýþým Bayram sabahlarýna uyanan çocuklar gibi Seninle her gün Ceplerimde annemden sakladýðým bayram þekerleri
Son yazým geçip gitmiþsin farketmeden Gidiþinle yaþlanmýþým Anlayamadým Daha büyümemiþtim ki ben
Þimdi bana bir gençlik borçlusun Taze bahar tadýnda Güneþ açmýþ bir gökyüzü bereketli Nisan yaðmurlarý Ve umut ve rüya Ve aþk ki yaþanmamýþ düþlerle dolu
Son yazým sonum olmasýn yeter Iþýksýz kaldýðým karanlýk geceler yerlere saçtýðýn yýldýzlarýmý topla Sararmýþ yapraklarýmý süpür Kuþlarým yeniden uçsun Maviliklere özgür özgür Ve güneþimi bana geri ver
Ayþegül Bahçeci 25. 09.2021 Kocaeli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşegül bahçeci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.