DÜŞLER SAHNESİNİN (HAYATIN) SON PERDESİ

Sonsuzluðun gizeminde yaþlanýrken zaman
Kör bedenlerin nafile ruhlarý bir güz çiçeði misali soluvermiþ gibiydi
Biliyorum ben belki duygularýn fýrtýnalarýnýn kaçýrdýðý bir tutsak
Belki de hislerine manasýzca amansýzca gömülen son bir isteði sorulan müebbetlik.

Karanlýðýn öznesi gibidir ölümün soðuk nefsi
Ýçimi parçalayan eski mazilerden kalma hatýralarýn keþfi
Dökülürken gözyaþlarý, akýtýlýrken sonsuzluðun girdabýna
Duygularýmý parçalar dururken eski insanlarýn sureti
Akarken hýþmýyla zalim zaman
Umudun býraktýðý tohumlar kurumuþ kor olup yakmýþsa benliði
Sarsýlýrken ruhsuz donmuþ bir ceset misali
Giden geri gelmiyorsa zamanýn korkusundan
Eski bir Pazar gününü anýmsýyorsan o maðrur sevgilinle
Yeniden çarpýyorsa yüreðin tüm acizliðiyle
Anýmsýyor sadece izlemekle yetiniyorsan sevdiðinin o gün topraða göçüþünü
Aðlamaktan semaya elleri kaldýrmaktan bitkin çaresizsen
Birde gardiyan yalnýzlýk peþine býrakmaktan yýlgýn düþmüþsen
Sýzýlar feryatlar içerisinde yaþlanýrken hayatýn kuytu bir köþesinde
Rüyalarýnda zalim zamanla çarpýþýyorsan ama geri gelmiyorsa sevdiðin gittiði yolculuktan
Bedenin harap, gözlerin çölde kalmýþçasýna aðlamaktan kupkuruysa
Zalim zamanýn adaletini iþletiyorsa çaresiz hayat denen düþler sahnesi
Elimiz yýlgýn, yürekler adeta sönmüþ birer yanardað akýntýsý
Belirsiz bir toz dumanla yanýp tutuþuyorsa kalbin
Sözler kesik, baþlarsa yere gömülmüþçesine düþkün ve eðik
Ve sende düþüyorsan o Pazar günü zalim zamanýn kollarýna
Kara toprakla örtüyorlarsa o gün bilinmez bir zamanda
Zaman iþliyorsa bedenin çiçeklere, aðaçlara renk oluyorsa
Ýçlerde yanan bir türkü delip geçiyorsa topraðýnýn yaný baþýnda
Kabrinde iþitiyorsan o gün sevdiðinin son sözcüklerini
Aðýr aðýr iþliyorsa zalim zaman yeniden
Bir döngü yeniden çeviriyorsa çarkýný tüm hýzýyla
Yeni hayatlar, yeni yok olacak bedenler arayýþý baþlýyorsa o pazartesi þafaðýnda zaman
Kimsenin elinden gelen þey kalmadýysa…

Sosyal Medyada Paylaşın: