BAHAR
Dala yeþil, göðe mavi çalýnýr,
Âlem renklerin cümbüþ yeridir.
Bahar gelmiþ, ruhlar yeniden canlanýr,
Bahçemde menekþeler, açmak üzredir!
Toprakta belirir, zarif bir gelincik,
Kan gibi kýpkýrmýzý rengiyle.
Ve þarkýya baþlar, Yusufçuk:
Göçmen kuþlar uzaklardan, dönmek üzredir!
Her yanda bir çiçek kokusu,
Boþluðu dolduran yaðmurun buðusu,
Ve içimde bir kýpýrtý, yaþamanýn coþkusu,
Gönlüm neþeyle, dolmak üzredir!
Akdaðlar’da kartallarýn çýðlýðý,
Karýþýr, Murat Nehri’nin uðultusuna.
Vadilerde yankýlanýr, bir çobanýn ýslýðý;
Hoyrat bir türkü dillere, gelmek üzredir!
Yabani atlarýn peþinden koþar, çocuklar,
Sonra uçurtma uçururlar, gökyüzünde.
Ve savrulur, ekinler gibi küçük bir kýzýn saçlarý;
Güneþ avuçlarýma, düþmek üzredir!
Muhammed Erol
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.