ASİL KIR AT
Bir kere kaldýrmayagör, sen atý þaha,
Dizginleyemez kimse, zincirle bir daha.
Ne kadar sadýktýr, sahibine asil at,
Maðrurla durur, terkisine binen ol zat.
Koþsa toynaklarý altýnda inler toprak,
Yelesi zarif, tüyleri ýþýktan parlak.
Bak, almýþ medeniyeti sýrtýna zahir!
Ýdrak eyle kýymetini, hiç görme hakir.
Çok hislidir o, baðlýdýr öz sahibine,
Rastlayan var mý ki? Onun ihanetine.
Okyanus çýkar önüne, olur bir durak,
Kanatlarý yok ki kýr atýn, olsun Burak.
Tarihler yazdý, ayaklarýnýn nalýyla,
O da suladý bu topraklarý, kanýyla.
Sürsen onu, tereddüt etmez atlar yardan;
Gerçi farksýzdýr; yiðit için atlar yârdan.
Çok duyguludur, ölmeyegörsün sahibi,
Aðlar baþýnda, bir vefalý insan gibi.
Düþürse üzerinden bir kiþiyi yere,
Gelip etrafýnda döner, hem de kaç kere.
Asýrlardýr zafere taþýdý, Türkleri,
Hükümdarýn gezen tahtý oldu, eyeri.
Kýr atla Kudüs’e girdi; Þarkýn Sultaný,
Birden âleme yayýldý, onun bu þaný.
Fatih’i Ýstanbul’a götürdü, asil at,
Dünya bir kez görebildi, böyle saltanat.
Yiðit! Ölsen de yalnýz deðilsin mezarda,
Gelir atýn, yatar senin yaný baþýnda!
Muhammed EROL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.