AFRİKALI ÇOCUK
Ben, Afrikalý bir çocuðum!
Karným yapýþtý kaburgalarýma;
Öylesine açým öylesine susuzum.
Bahtým da yüzüm kadar kara.
Ben, Afrikalý bir çocuðum!
Ekmeði yalnýz rüyalarýmdan tanýrým.
Su ise bir serap çöllerde,
Durmaz kovalarým çaresizce.
Sabah akþam yer gözümü sinekler,
Bense halsizim gecelerce inilderim.
Ben, Afrikalý bir çocuðum!
Mogadiþu Çöllerine,
Beþ kardeþimi gömdü babam.
Bir kez deðil bin kez öldü atam.
Gözyaþlarý kýzgýn kumlara düþtü,
Üzerimize akbabalar üþüþtü.
Ben, Afrikalý bir çocuðum!
Ülkemizi peþkeþ çektiler,
Ekmek doðradýlar kanýmýza
Ve çiðnediler: dinimizi, dilimizi…
Medeniyet deyip yýllarca hep
Kurþunladýlar bizi.
Ben, Afrikalý bir çocuðum!
Umut, avuçlarýma uzanan bir ekmek;
Ben, Afrikalý bir çocuðum!
Hayat bir yudum su; yahut ölmek.
Muhammed EROL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.