Kim taþýnýrsa taþýnsýn çýkamýyorum evimden
Koþarken yavaþlar gibi geçip gidiyor günler.
Bakire bir kývýlcým sýrtlayýp giderken uykumu
Ýnkarýn kýyýlarýnda
hangi ayazýný üþüyorum þimdi kim bilir ..?
Ýmkan/sýzým dedikçe;
Siyah gözlerine þiir saklarken buluyorum kendimi.
yaralý bir kuþ dokuyor parmaklarýma ezgiyi
mýzrap gibi.
Uzun çok uzun bir yol gidiyorum
yüreðim anýlarým ve düþlerimle...
Eskiden kalma bir merhamet
basýyor göðsümün üstüne.
Hayal olup giriyorum pencereden içeri
Kapalý düþlere açýyorum gözlerimi
Dört nala kiþnemeler uðulduyor duvarlarda
harýl harýl duygularý biçiyor Aðustos böcekleri.
Yüklüyorum üzgün bulutlara özlemleri
öðlen güneþi karýþýyor akþam griliðine
Vatan oluyor ruh iklimimiz.
Kýrýk aþk tayfýna dokuz çentik atýyor
ölümle sýrdaþ sessizliðimiz.
Budamak istedikçe hüzün filizlerini
ayrýlýk musikisi teneffüs ediyor nefeslerimiz.
Ýki yalnýzlýðý deðiþ tokuþ etme çabasýnda
naçar kalýyor ellerimiz.
Uçan bir halý çekiliyor ayaklarýmýzýn altýndan
Pazarýn mezara kývrýlan köþesinde
karanlýðýn büyüttüðü çiçekler serpiliyor ortaya.
Ýçime yaðan harflerin ateþinden
koklayýp örtünüyorum geceyi
Düþünüyorum da;
On yedisinde neyse
þimdi de en deðersiz eþyam caným yine.
Çalkalanýp dursam da rüyalar içinde
oturup düþlerimi örüyorum kendi kendime.
Ritmini tutturamadýðým bir þarký
güz ýþýðý oluyor dudaklarýmda.
Ölenin mezarýna koymak istedikçe
yaþamak için kullandýðý kelimeleri
Hesapsýz sevmenin zenginliðini anýmsýyorum
ve bir tebessüm býrakýyorum aynaya
Bugünün insaný yarýný görür orada nasýlsa.
Iþýk trapezinde sallandýkça
haykýrýr kalplerin sirenleri.
Sýðýrcýklarýn daðýttýðý bir akþamýn sesinde
Bendeki Sen’in ömrü aydýnlanýr parantezin içinde..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.