Yalnızlık
Ne ateþe benzer ne de isine
Derin denizlerde boðar yalnýzlýk
Kapýlýr kalýrsýn acý hissine
Ak ak, gizli gizli yaðar yalnýzlýk
Bir kafese koyup deli yüreði
Karanlýða doðru çeker küreði
Ejderha gösterip sivri sineði
Her saniye elem saðar yalnýzlýk
Düþüne düþüne kendi kendine
Bent çekiyor insan kendi bendine
Rastlarsan eðer ki bir de fendine
Anýna bin kere doðar yalnýzlýk
Cismi görünmüyor, daðdan aðýrdýr
Kalbin feryadýna kulak saðýrdýr
Ona doðru iten gaflet, kahýrdýr
Geçmiþi önüne yýðar yalnýzlýk
Tatlý muhabbetle çekip giderde
Çare bulunmuyor artýk bu derde
Ne gökte gezinir ne ise yerde
Sadece kalplere sýðar yalnýzlýk
Ömrün son deminde vurgunu vurup
Saatin sesinde öylece durup
Yaþlý bedenleri hüzünle yorup
Bazen son ana da deðer yalnýzlýk
Emine Yýlmaz Dereci
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine Yılmaz Dereci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.