CEZA-İ MÜEYYİDE(Selma Pekşen)

Ne olur dokunmayýn bana bu gece
Yine tehirli üç beþ nöbetlerine uykularým.
Efkârýmýn ciðerine kurtlar düþmüþ neyleyim
Ýbrahim’in atýldýðý kordayým.

Henüz can suyu dolaþýrken sessizliðinde gecenin
Daha güneþin doðum sancýsý baþlamamýþken
Bir sigara yaktým ufuk çizgisinde söndürülmek üzere.
Yine bezmiþliðimin miracýndayým

Vururken sineme kaybolduðum gecelerin rüzgârý
Heybemden düþürdüðüm umutlarýmý
Kendi ellerimle gömerken topraðýna
Gelse diyorum; dayansa yalnýzlýðýn kapýlarýna.
Hem de hiç beklenmeyiþin þaþkýnlýðýnda
Gelse de kýrsa içimdeki kemanýn tellerinden
Acý veren o mahur besteyi
Su gibi kayýyorsun parmaklarýmýn arasýndan
Sükûtu içiyorum altýn taslarýndan, sözün bitmiþliðinde.
Cefanýn hutbe okuduðu dergâhýndayým

Nerden düþtün yine aklýma
Gittiðinden beri
Birbirine kavuþamamanýn ýstýrabýnda kirpiklerim.
Oysa
Senli sabahlarýn muhakemesinde kýrmýþtým kalemini infazýn.
Hangi affýna sýðýnabilirsin þimdi gözlerimin
Gözlerin ihanet ederken bakýþlarýna.
Sök de at bakalým sökebilirsen
Gururumun ayaklarýndan incinmiþliðin prangalarýný.

Sen;
Çengelde asýlý kalmýþ yüreðimin her zerresinde izlerini ararken.
Ben;
Yokluðunun ceza-i müeyyidesindeyim.
Ne olur dokunmayýn bana bu gece

SELMA PEKÞEN

Sosyal Medyada Paylaşın: