Gecenin üçüne sakladım ben ömrümün yekununu

Otobüslerin kalkýþ saatlerine ayarlamýþtým oysa hep saatimi…
Ve hep,
Gölgelere yaktýðýn ateþlerde,
Ussuz bir çöl gibi rüzgarlarda savrulurdu külleri bekleyiþlerimin.
Islak ayak izlerinin bir serap gibi yitiþinin ardýndan belirirdi yavaþ yavaþ,
Sen geçen dakikalarýma maðrur, aklýmdan karanlýða varan çizgiler...

Takvimlerin sen sen dökülen sararmýþ küf kokulu yapraklarýna inat,
Saatimin tik taklarý bir köle gibi adýmlarýný takip edip dururdu nedense ardýndan...
Oysa bir feveran eylerdi de nice zamandýr derbeder yüreðim,
Bir an olsun bulamazdý yine de huzur, yokluðunda yetim þiirlerim.

Bekliyorum yine, flu yaðmurlarýnda ýslansýn eteðin yürürken çamurlu sokaklarda,
Bekliyorum, yaðmurlar yine bir ab-ý hayatýn içkinliðinde deðsin dudaðýndan dudaðýma,
Belki sessiz, belki siyaha nazýr þeksiz, narsýz yanýþlarýmda,
Bekliyorum hala, sazlýðýndan sürgün bir ney gibi inlerken yine gölgem yokluðunda.

Dönsün bir otobüsün daha ýslak tekerleri bir topaç gibi mazime, saatlere inat,
Karýþsýn sakil düþüncelerimle tozlanmýþ duvar saatimim akrepleri, yelkovanlarý,
Ýnlesin yine de, huysuz bir ihtiyar kadýn gibi hayata ah ile tükürüp, saatimin tik taklarý.
Gecenin üçüne sakladým ben, haberin olsun tüm ömrümün yekununu...
Belki bir dakika ötesine koydum, belki de gerisine tüm mektuplarýmý...

Ufuk beþe vardýðýnda,
Siyah iplik, beyaz iplikten ayrýldýðýnda,
Ben yollarda olacaðým, sakýn unutma...
Ufuk sessizden kaybolduðunda,
Ve ateþlerin sönmüþse eðer kavuþamadan bana,
Anla ki, bir daha...
Hiiiç ama hiç kavuþamayacaðým...
Sana...
Asla...
Sosyal Medyada Paylaşın: