Gidiþimi beþ dakika geçiyordu saat aradýðýnda. Vakit aydýnlýða aykýrýydý aslýnda... Tüm sesler çekilse de merhameti nakýs tenhalara, Ben, O sesleri oradaymýþým gibi duyuyorum oysa, hala.
Ayak seslerini mesela... Daha iki kilometre koþmalýydýn bana.. Gözyaþlarýný da... Süzülürken gözlerinden o yaþlar, Kim duyabilir sanýyorsun, o müflis sesi çýkardýðýnda... Benden baþka...
Hýçkýrýklarýný mesela... Her kayalýklara vuruþunda ýzdýrabýný çýðlýklara býrakan dalgalar gibi... Kim dururdu duyup, karþýnda temenna...
Ve... Gözlerindeki kuraklýðýn çatlaklarýna sýkýþmýþým ya... Kim sessizce kaybolabilirdi mesela... O sükuta bulanan ýssýz çatýrdayýþlarýn arasýnda... Kim iþitirdi seni? Viran bir meltem ferahlýðýnda... Söylesene... Tüm seslerini yanýnda, Kim götürürdü bir baþýna, Sonsuzluða...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenanfaik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.