gökyüzüne baktým bembeyaz bulutlar günüme, kalbime batan iðnelere döndüm kaç kez durursan dur yaþayacaðým dedim bu gökyüzündeki beyazlýk, mavilik bile yeter onun sevgisini solumama duvarda bir gölge olsam bile
yalnýzlýk deðildir belli o çýkmasa da falýmda hayat, oturup bir fincan kahve içmeye deðer varsýn uzaktan baksýn kentler girsin aramýza bir takým gölgeler sonra o öyle derin, ulaþýlmaz ki birlikte durduðumuz yer baþkalarý giremez
ey odama dolan güneþ bilirsin beni yalnýz o O’nu ben anlarým bir daðýn arkasýndan uzatsa da elini usulca tutarým..
07. 09. 2021 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.