ŞİİRLERİMİN ARDINDA SAKLANAN

Ölümdür þiirlerimin arka sayfalarýna saklanan
Sahipsiz terk edilmiþ masum sözcüklerimdir göðüs kafesime sýðmayan
Bazen Tuncel Kurtiz’i düþlüyorum gün batýmýna yakýn bir saatte.
Ýçin için tükeniyorken bedenim
Suskun kalýyor sözcüklerim oracýkta.
Eski zamanlardan garip yoksul günlerimi anýmsýyorum.
Çocukken þiirlerle kurduðum hayallerin ýsýttýðý ufacýk bir sobayý,
Suskun sokaklarda kaybolan düþlerimi de.
Zamanla deðiþen yýpranan tanýnmaz yüzümü de.
Hayattan bize yadigâr iki çift sözcük meðerse
Ölümdür þiirlerimde yankýlanan diye
Hangi yana baksam çaresiz onu aramakta
Zamanýn kayboluþlar sokaðýnda ararken belki
Hayat sahnemden geçerken eski merhum güzel insanlar
Yüreðimde bilinmez bir sýzý
Gözlerden aðýr aðýr akan yaþ.
Þimdi çorak gönüllerde yeþerirken hayatlar
Ölümdür yine bize gardiyan
Soracak sorularýndýr ki manasýz,
Solan bir güz mevsiminin çiçeklerinde belki bizden habersiz
Doðan her güneþtir ki bu zalim ölüme yýlgýn
Artýk kaçamak zaman kalmadý bu son sözcüklerdir bize dargýn.

Ölümdür þiirlerimde yankýlanan
Son bir sahneymiþçesine bir oyundur oynanan þuan
Gözlerde bir umut sanýrsýn belirsiz bir ýþýk
Kaçamak vakittir kalmayan
Kurumuþ bir aðaçtan dökülen yapraklarýndýr feryadý
Belki de bu son mevsimin kanat çýrpýnýþlarýdýr sanki…

Sosyal Medyada Paylaşın: