Hayata virgül koyan adamým
bir düþü gömüyorum topraða Seninle
þu var ki; bana gözyaþý borçlusun
baðlayamadý çapaklý sözlerin gözlerimi düne
bebeðine sýðmayan anakarayken biz
eksik sayýlmýþ bahardýk belki de
uçurum aðzý yenilgiler sýzdýrýrken gündüzlere
elleriyle kapýmýzý çalardý gece
birbirini çeken kafiyeli sözlerle
naylon ipek ucuz keten.
çarptýkça yürekler benzemezdi kimseye
çiçeklenirdi ömrümüzün daðlarý
kanatlanýrdý kutsal ruh gibi göðe
yarým kalmýþ yaz fýrtýnasýysa hasret
rüzgardan önce kapýyý açmak
ýslak bir þimþeði öpmek niye..
Yýkandýkça kýþ sesleri kalbimin güneþiyle..!
Ferdaca
Anakara; kýta
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.