TEK KİŞİLİK AŞKIN ÇARPAN YÜREĞE DAİR HATIRA SON SATIRLAR

Yüreðinin ufak titreþimleriydi kaybolup giden
Yorgun aþk çýkmazýnda kaybolan ömrüydü belki.
Solan güz güllerinin yorgun dramýydý sanki.
Saatler konuþamaz, suskun ,
Yaþamsa ölüme bir yudum su kadar muhtaç,
Yalnýzlýðýn büyüttüðü masum iki kalbin sesiydi bu çaresiz titreþimler.
Yýlgýnlýðýn yürekleri tedirgin ettiði koca þehirde benden habersiz bir ruh,
Ýki kalp.
Onun geçtiði sokaklarda nefes almak ki heyecandan zorken,
Onun için yazdýðý þiirlerdir ruhunun bir köþesinde demirlenen,
Kim bilir hangi dünyalaradýr yüreði tutkun,
Bakýþlarý, kapkara gözlerinin içindeki o sýcaklýk kimin içindir?

Konuþmak, bir yerlerde çay içerken yüreðinin derinliklerine ki bir yolculuðu
Sözcüklerinin arka perdesindeki o masum güneþe doðru dalabilmeyi
Belki de onun uðrunda mýsralar köþkü, þiirler sokaðýnda ellerinde son nefesini de verebilmeyi…
Satýrlarý konuþuyorlar kendi aralarýnda þiir defterlerinde.
Ondan koskoca enfes dünya karalýyorlar sözcükleriyle
Lakin kelimelerde bilirler o kalp bundan habersizce.
Tutsak utangaçlýðýn gölgesinde sahipsiz günlüklerimdir terk edilmiþleri,
Kaybolan koca fani bir yaþam örgüsünündür karanlýk denizlerin.

Kýyýsýndaki kayalýklarda ardýnda karanlýk sularýnda bir ceset vurursa bir vakit,
Dökülen nafile yaþlar, sözcükler, aðýtlar arasýnda taþýnýrsa geçtiði sokaklarýnda,
Uzaktan kimdir, nedir diye düþülürse o vakit kaygýlar dünyasýna,
O vakit o gece topraðýnda dökülen gözyaþlarýnda ki bilinmez,
Ýki kalpten biri habersiz,
Diðeri dünyadan uðruna göç etmiþ,
Geriye kalansa ölüden hatýra günlüklerinde yaþanmýþ koca bir aþký ona dair…

Sosyal Medyada Paylaşın: