AH, FERİHA...

Sözcükler, Feriha…
Her biri zanlý ve inilti yüklü.
Ah, mezarým Feriha:
Hani sökemediðim köküm
Uðurlu saygým ve rengim
Hazan mahsulü bir türküyüm ben
En yanýðýndan
Hecelerim asla deðil iþveli
Belki azýcýk nankör fazlasýyla sevdalý.

Maðdur yüreðin, Feriha
Meczup varlýðým
Yana yakýla sevdiðim ömür tezgâhým…
Ah, üzerine serildiðim elbet mavinin
Her tonu
Tanýsý yok kimi zaman duygularýn
Týnýsý da yok gözyaþlarýmýn
Ve içine saklandýðým Nisan tasým.
Ah, nasýl da tasasýzsýn, Feriha
Bense tasa yüklü ve yasa bildiðim baþkaldýrý
Lacivert ruhum
Turuncu hýrkam
Sefil yürekte saklý binlerce ferman.

Hangi mýntýkada saklýsýn söyle, Feriha?
Adýnýn baþ harfine uydum ve fena sevdim seni.
Kaybolduðumun da resmi
Az evvel tutuþan saçlarýn ve duygularým
Ýþte bir bardak dolusu suya yazdým ben bu þiiri
Bilemediðim yazgým göz kýrparken uzaklardan
Yazdýklarýma nokta koymak mý yoksa?
Ah, Feriha: mümkün olsa keþke.
Mühimmat yüklü benliðim
Elimse tetikte
Ve iþte ilk ve son kurþunu da sýktým mý kaleme…

Yoksa bana sýkýlan kurþun muydun Feriha?
Týknefes bulutlarda saklý fermaným
Ýçime estiðim kadar þahlanan bir rüzgârým
Adýmda saklý bir tebessüm
Gözlerimse yýldýz yýldýz.
Tereddüt dahi etmeden sevmedim mi hem seni?

Kaykýlan varlýðým
Kandýrýldýðým bir çocuk gibi
Kanadýðým yetmedi mi Feriha?
Ah, bilirim ne de mahcupsun sen
Bense meczup bir ferman
Diklenen yapraklarým
Lakin en sevdiðim illa ki dikenlerim:
Ah, bir de diken diken etmezler mi yapraklarýmý?
Hani nerede ise kaktüse dönüþecek meramým
Elbet sadece Allah katýnda saklý.

Þimdi rafine ediyorum günü ve ömrü
Raf ömrü tükenen bir þiire yol alýrken, Feriha…
Hem severken almadým da iznini
Hani olur da aklýna gelirsem
Bir virgül koysa son dizeye
Yoksa kaçar uykularým
Ne de olsa diz dizeyim bu aralar
Acýlarýmda saklý kelamý kaleme almazsam eðer…
Gerisini boþ ver.
Bir ara gelir eklerim adýný ve kendimi þiire
Þimdilik elimden ve yüreðimden gelen bu
Ýdare et artýk.

Sosyal Medyada Paylaşın: