Her þeyi iyi yanýndan görmeyi kim öðretti bize. Bir ömür düþünün ki; Ýlkbaharý, yaz-ý, sonbaharý olmamýþ, yaz-ý yaþamamýþ, böyle bir hayat, hayat mýdýr, acýyý görmeyen, umutsuzluðu yaþamayan, iliklerine dek kederin iþleyip yaralamadýðý bir insan; mutluluktan, umuttan, sevinçten ne anlar. Yaþadýklarým çok aðýrdý bana, ama ben hiç bir zaman boyun eðmedim, sizler konuþtuklarýmda aradýnýz beni; herkes adýmý bilir, kimse hikayemi bilmez ki, oysaki ben suskunluklarýmda gizliydim. Susmak yalnýzlýðýn ana dilidir, konuþmaya zorlamayýn beni olur mu, kalýn saðlýcakla. @taç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Atac28 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.