BİR ŞEHRE UZAKTAN BAKMAK:

Bir þehre içinden bakabilirsiniz yaþýyorsanýz bire bir; dýþýndan bakabilirsiniz bir þehre göz ucuyla geçip giderken, bir þehre uzaktan bakabilirsiniz ki, bu apayrý bir þeydir.
Eðer bu þehir doðup büyüdüðünüz bir yerse, hayatýnýzý örerken kocaman düðümlerin atýldýðý bir kent ise, ayaðýnýzý o kentin herhangi bir noktasýna saðlamca basarak hayata oradan yükselmiþseniz, bu þehre bakmak biraz da aslýnda kendimize bakmaktýr.
Kendimize, doðma yerimize, hayatýmýzýn önemli bir kesitine.
Bazen þehrin sizi içine aldýðýný fark ederek, bazen siz þehri içinize alarak eðilip derin derin bakmaktýr, bu bakýþ içinizde büyük gelgitler oluþturan çoðu zamanda sizi sarsan bir bakýþtýr, güzelliklerle keþkelerin ayaðýnýza dolaþtýðý bir sarhoþluktur da ayný zamanda, ben, bu þehre uzaktan bakarak, aslýnda çok yakýnýma, belki de içime bakýyorum, akþam karanlýðýnda ufki noktadan þehri terk ederken bir minik çocuk, hep birden þehrin ansýzýn yanan ýþýklarýný hatýrlýyor; o yýllar kesintisiz elektriðin bilinmediði yýllardýr.
Çoruh Nehri’nden elde edildiðini bildiðim; ancak, her gün akþamlarý iki saat yakýlmasýna müsaade edilen yýllar, ufki çizgide son ýþýk kaybolurken içimin bir anda hoplamasý ile birlik derin bir hüznün de ayný anda içime çöktüðünü hatýrlýyorum, bir yerden hele bir de merak etmiþ sevmiþseniz, oradan kopmanýn ne anlama geldiðini galiba ilk kez o gün anlamýþtým, oysa hepsi-topu üç saatlik bir zamandý þehir diye gördüðüm yer, o gün anladým ki; ha bir parçanýz kopmuþ, ha bir yeri terk etmiþsiniz, bedeninizde bir parçanýn kopmasýný anlamlandýra bilirsiniz, imkanýnýz olursa onara bilirsiniz de; gücünüze gitse de, içinizde meydana gelen derin boþluk asla doldurulamaz.
Ben uzaktan bu þehre bakarken, aslýnda içime bakýyorum eðilerek.
Her yeri bembeyaz görüyorum bir an ve kýþtý diyorum; uzun kýþ gecelerine yatarak, karanlýk içinden bakýyorum bazen, aysýz bir geceymiþ diyorum, bazense dipsiz bir karanlýk ve uzayýp giden çaresizlik iklimi, coþtuðunda heybetinden ürktüðüm Çoruh’u hatýrlýyorum, tüm heybeti ile mutlak bir geçmiþi hatýrlatan GÝRESUN Kalesi ve Þehit Topal Osman’ý, kuytusuna çekilmiþ biraz da mahzun ve virane, Beyböðreði ve Ceddim Dedem Korkutu.
Sarý þeritli ay yýldýzlý þapkamýn altýnda gülümseyen gözlerle yaptýðýmýz resmi geçitler, doruk düzlerinde koþturduðumuz siyah-beyaz benekli toplar, çevirdiðim topaçlar, hayal ettiðimiz þeyden, yeniden hayat çýkarma anlamýna geliyor bütün bunlar.
Yoksa insan dönüp, dönüp geçmiþe neden boyun bükerek baksýn ki?
Gün gelip hatýralarýn hayatý kuþatmasýna neden razý olsun deðil mi?
Aslýnda uzaktan baktýðým onca þehir var ki içim de; dahasý bakamadýðým, belki bir daha bakamayacaðým onca þehir, burasý elbet baþka, hayatýnýzý nerede yaþarsanýz yaþayýn, doðma yeriniz bütün hatýralarýnýz her dem yok sayar ve hayalinizde gelip en baþa oturur.
Zengin- yoksul, dað yahut ova, orman yahut deniz kýyýsý hiç fark etmez o içinizle birlik, bir yolunu bulup, önce gözlerinize, sonra gönlünüze, belki hücrelerinize kadar yerleþir, insanda ait olma duygusunu besleyen en önemli fenomen olur, çoklarý için anlamsýz gibi gözükse de, insan geleceðini nerede hazýrlarsa hazýrlasýn; bazen sýðýnmak gibi, bazen dokunmak, belki sarýlmak gibi; geçmiþin karanlýðýna yahut, aydýnlýðýna göz kýrpmadan edemez, kar aydýnlýðýndan, dudak çatlatan kurak yazlara, çimenlere çubuk çalan oðlanlara, kýzlara varasýya dek, bu böyledir, bir þehre uzaktan bakarken, orada býraktýðýmýz kendi parçalarýmýzý görürüz aslýnda, oradan koparýp getirdiðimiz þehrin parçalarýný kullanýrýz bir ömür, her þehirde binlerce, milyonlarca insan yaþar; sokaklar karanlýktýr, her insanýn içinde onlarca þehir yaþar; içimiz ýþýk ýþýktýr. 12.11.2015 Bursa. @taç

Sosyal Medyada Paylaşın: